B A L I R E I S V E R S L A G
Dinsdag 10 Augustus 2004 - dag 17
We vertrekken vandaag om 7.00 uur en zullen Java verlaten. We gaan dus op weg naar Banyuwangi waar we de veerboot naar Bali moeten hebben. We komen om 8.30 uur aan en kunnen gelijk met de bus op de boot, maar het duurt nog een half uur voordat we mogen vertrekken. Omdat bij Banyuwangi veel draaikolken in het water zijn varen we in een grote bocht naar Bali, dit duurt ongeveer een half uur. Voordat we kunnen aanmeren moeten een ongeveer drie kwartier wachten omdat er geen aanlegsteiger over is. Op onderstaande foto zit onze reisleidster Nancy op een bankje.
Op Bali aangekomen moeten we eerst onze horloge's een uur verzetten, het wordt weer een uur later, aankomst dus 10.45 uur in Gilimanuk. Bali is het eiland met honderdduizend tempels want bijna iedereen heeft wel een tempel - groot of klein - in zijn tuin staan en de hele dag door wordt er geofferd.
Hiernaast een foto van een gelukspoort / wenspoort van Bali. Het verhaal is dat deze poort de goede geesten binnenlaat en de kwade geesten buitenhoudt. We hebben geluk want we mogen naar binnen.
Langs de weg zien we ook priesters die aan passanten en ook aan de voertuigen hun zegen geven voor een goede reis. Iedereen stopt hier zomaar langs de weg en het wordt behoorlijk druk.
Na een lekkere lunch bij het surfstrand Medewi rijden we verder naar Sanur, waar we de laatste dagen van de rondreis zullen verblijven in het hotel Parigata Resort & Spa. Dit is een prachtig complex van vier gebouwen elk met negen kamers, uitkijkend op het zwembad en de prachtige tuin.
Van Nancy ontvangen wij nog een envelop met alle entreekaartjes van alles wat we bezocht hebben.
Nadat we uitgebreid afscheid hebben genomen van Nancy, de buschauffeur en zijn hulp worden de koffers naar onze hotelkamer voor de komende dagen gebracht en kan de vakantie beginnen, tenminste de broodnodige ontspanning en we spreken dan ook af om lekker te gaan luieren bij het zwemband.
's Avonds hebben we het diner besteld bij het hotel en daarna lekker gewandeld door Sanur, heerlijk.Woensdag 11 Augustus 2004 - dag 18
De komende dagen zullen we waarschijnlijk het gevoel krijgen verwend te worden want vandaag slapen we uit tot 7.45 uur, daarna lekker op ons gemak douchen want ontbijten kan tot 10.00 uur. Vandaag komt om 9.00 uur een OAD-hostess voor een algemeen praatje en ook met een overzicht van eventuele excursies, maar wij hebben geen interesse gezien de prijzen.
Hierna zijn we met een hotelbusje naar het strand gegaan = 3 minuten rijden of 10 minuten lopen over de strandboulevard. Vanaf het hotel loopt een pad naar het strand maar iets verderop ligt nog een resort van dit hotel met alleen huisjes en op het strand daar hebben ze ligbedden, parasols en badhanddoeken.
Het is een luxe dat je kan blijven liggen en toch je drankjes kan bestellen. Ook hier komen we erachter dat we op het zuidelijk halfrond zitten want de zon draait anders dan dat we gedacht hadden, linksom dus. We zullen er aan moeten wennen dat we elke dag opnieuw bezoek zullen krijgen van dezelfde indo-vrouwtjes met de vraag of we een massage willen of een manicure? Het kost bijna niets, ongeveer RP 30.000 ( € 3,=) voor een heel uur maar helaas voor hen hebben we geen interesse na de verhalen over spierpijn na de massage, ook nog enkele dagen erna.
Wel hebben we nog voor Marthy enkele omslagdoeken gekocht - rood - lichtblauw en zwart met witte bloemen voor totaal RP 75.000 en deze omslagdoeken zijn de verdere vakantie veel gedragen.Rond 15.00 uur zijn we met 15 personen per taxi naar Kuta gegaan om te winkelen.
Voor Harry hebben we een broek met t-shirt gekocht en natuurlijk ook shag. Rond 19.00 uur zijn we weer terug gegaan naar Sanur nadat we met z'n allen in één taxibus gepropt zijn.Donderdag 12 Augustus 2004 - dag 19
Vandaag staat een dagtocht met 13 personen op het programma die we hebben geboekt bij een taxibus via het hotel. We hebben van de hostess gehoord dat op Bali de taxi's bijna niets kosten en dat je het beste gebruik kan maken van de hoteltaxi's of de officiële taxi's via een centrale zodat je bent verzekerd. Pascal en Marieke hebben in overleg met een taxichauffeur 2 busjes geregeld en een programma in elkaar gezet.
We beginnen met een dansvoorstelling - Barong dans. Dit is eigenlijk een toneelstuk in de vorm van een dans over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad. Barong is een mythisch dier en goedmoedig van aard. Deze dans lijkt voor ons maar een spel en maar de Balinezen beschouwen dit als een serieuze weergave van de problematiek van het leven. We zijn dan ook blij wanneer de voorstelling na 'n uur voorbij is.
Na deze voorstelling gaan we een origineel Balinees huis bezoeken. Bij dit huis staat ook weer een tempel, versierd vanwege een feestdag ('n soort kerstmis), ze hebben hier erg veel feestdagen en het offeren bij een tempel gaat altijd maar door. Overal zie je dan ook gevlochten schaaltjes met offerranden, zelfs op straat en trottoir. Men is hier zeer (bij)gelovig.
We gaan weer verder naar Goa Gajah (de Olifantengrot). Als we bij de kassa komen krijgen degene, die met blote knieën lopen een omslagdoek om. In Goa Gajah zijn elementen te zien uit zowel het hindoeïsme als het boeddhisme, daterend uit de 8e tot de 14e eeuw. Een monsterlijk wezen met een wijd opengesperde mond (de ingang van de grot) lijkt de opening met zijn handen open te duwen. Er zijn ook een soort bakken, die voor baden hebben gediend.
Nadat we hier alles gezien hebben, gaan we terug maar dit gaat over een behoorlijk steile trap. Nu kunnen wij dit goed maar het wordt anders wanneer je een Indo-vrouwtje op leeftijd bent, want dan is alle hulp welkom. Zodoende wordt Saskia ineens door zo'n omaatje tot steun en toeverlaat gebombardeerd. Dit levert altijd wel een leuke foto op.Rond 12.00 uur brengen we bezoek aan een apenpark Mandala Wisata Wanara Wana in Padang Tegal - Ubud. Dit is een opvangpark voor apen uit de omgeving. De apen zijn in dit park zodat ze geen rijstvelden en fruitgaarden meer kunnen plunderen. Doordat hier veel toeristen komen, krijgen ze hier ook veel bananen (te koop bij de ingang). De apen nemen de banaantjes rustig uit je handen, ze zijn zeker niet vervelend of pakken niets af. Het park ziet er goed verzorgd uit.
Hier op Bali zien we ook veel mensen uit o.a. Taiwan. Volgens onze chauffeur heeft Indonesië en vooral Bali na de bomaanslag van 2002 veel reclame voor hun eiland in deze landen gemaakt omdat de Europeanen wegbleven. Het verschil is wel dat de Europeanen meestal 1, 2 of 3 weken hier blijven en de toeristen uit Taiwan niet langer dan 3,4 of 5 dagen.
Het lunchadres is een hotel iets buiten Ubud met een prachtig uitzicht. Na deze goede lunch gaan we terug naar Ubud, waar iedereen ruim 1 uur te tijd heeft om rond te kijken of te winkelen. Iedereen gaat z'n eigen weg en bij terugkomst bij de busjes blijkt dat sommigen inkopen voor het thuis(front) hebben gedaan o.a. maskers – schilderijen of beeldjes.
Zomaar een pleintje ergens in Ubud en zoals e ziet overal tempels.Er zijn er ongeveer 20.000 tempels op Bali, groot en klein.
We moeten nu ongeveer 1 uur rijden naar Pura Tanah Lot, een van de bekenste toeristische trekpleister, en dit ligt net boven Kuta en ten westen van Denpasar, waar we volgens iedereen de mooiste en ook meest gefotografeerde zonsondergang van Bali kunnen zien. Bij aankomst in deze plaats moet de buschauffeur eerst entree betalen, voor alle passagiers en tevens om de busjes te parkeren. Ze willen hier ook overal en op allerlei manieren geld verdienen. Wanneer we richting zee lopen, merken we op dat het hier al behoorlijk druk is en we lopen eerst weer langs zeer veel kraampjes met lastige verkopers en allerlei venters alvorens we bij de zee aankomen.
De tempel Pura Tanah Lot is een van de heiligste tempels van Bali en is gewijd aan de godheid van de zee en wordt beschermd door zeeslangen. De tempel lijkt met z'n daken op een chinees gebeuren en vooral bij zonsondergang. Nadat we wat foto's hebben genomen roept onze chauffeur en zegt dat we moeten haasten om een mooi plaatsje te krijgen op het terras dat hij voor ons heeft gereserveerd. Wanneer we hier gaan zitten blijkt onze digitale camera maar een kleintje te zijn, want hier zitten reeds mensen te wachten met zeer grote camera met behoorlijke lenzen. Ook veel indo's met ouderwetse videocamera's, net het NOS journaal.
De zonsondergang is schitterend, steeds weer afwisselende kleuren en de tempel op de voorgrond zorgt ervoor dat het een prachtig plaatje wordt. Leuk om te zien dat iedereen om 18.30 uur, dus een kwartier na zonsondergang weer weg is en het terras is dan bijna leeg.
Na dit spektakel gaan we richting Nusa Dua, een chiquere badplaats, om te gaan dineren. We vinden hier een aardig italiaans restaurant, waar goed te eten is en waar ook drie indonesische meisjes aan het dansen zijn. Een goed einde van weer een leuke dag.
Vrijdag 13 Augustus 2004 - dag 20
Na het ontbijt gaan we over de strandboulevard lopen en zo komen iemand van onze groep tegen en lopen met z'n drieën verder. Op een gegegeven moment zegt Annie dat ze de reservering voor vliegtuigstoelen wilt regelen bij het Sanur Beach Hotel, waar een kantoor van Garuda Airlines is. Dus wij ook mee naar binnen, want wanneer het mogelijk is willen wij ook alvast zitplaatsen bij de nooduitgang reserveren, zodoende hebben we voldoende beenruimte. Na ongeveer een half uur wachten zijn ook wij aan de beurt en wat wij willen is nog mogelijk. De stoelen zijn gereserveerd en omdat wij 6 dagen langer blijven dan de rest van het reisgezelschap, moeten wij een dag voor ons vertrek bij het kantoor van Garuda Airlines langskomen met vliegticket en paspoort en dan kunnen we al een instapkaart en plaatsbewijs krijgen.
Nadat we dit geregeld hebben, gaan we terug naar het hotel om onze strandspullen te halen en gaan uitrusten op de ligbedden bij het strand. Hier aangekomen blijkt het eb te zijn zodat alle boten nu droog liggen tussen het zeewier.
Na een verdere relaxmiddag bij het zwembad en een diner in het hotel gaan we 's avonds Sanur in om naar een zaak te gaan waar ze leren jassen maken. Omdat Harry thuis ook al een tijdje op zoek is naar een leren jas, gaan we eens kijken wat voor kwaliteiten ze hier hebben en wat gaat dat kosten. We gaan naar de kleermaker, waar Annie ook een jas en diverse tassen heeft laten maken, en zien een jas van een mooie kwaliteit leer en het model wat we zoeken, alleen de kleur is zwart en we willen een bruine, en de lengte is ook niet goed. Maakt niets uit, zegt de kleermaker want ze nemen bij Harry alle maten op en alles zal keurig op maat worden gemaakt. We moeten alle wensen kenbaar maken en op woensdag a.s. zal de jas klaar zijn. De prijs voor dit alles is RP 700.000 = EUR 70,-
Bij terugkomst in het hotel blijkt bijna iedereen daar te zitten en het wordt nog een gezellige laatste avond want bijna de gehele groep gaat morgen weer naar huis.
Zaterdag 14 augustus 2004 - dag 21
Vandaag doen we alles rustig aan, dus opstaan op 8.00 uur en ontbijt om 9.00 uur, daarna eerst even afrekenen voor alle diners, drankjes en ook voor de was. We moeten een totaalbedrag EUR 132,= betalen voor deze 4 dagen. We gaan weer terug naar de kamer om onze koffers in te pakken want we worden om 12,00 uur opgehaald door een hostess van OAD omdat wij nog een verlenging van 6 dagen hebben bijgeboekt en dat zal plaatsvinden in het complex naast hetgeen waar we nu zitten, dus ongeveer 50 meter verderop. Maar er komt toch een taxibusje, want we hebben ervoor betaald en dan zullen we daar ook gebruik van moeten maken, en brengt ons naar hotel Peneeda View, waar we een bungalow hebben geboekt.
Dit strandhotel is een complex met 10 bungalows, 12 familie-woningen en ongeveer 36 kleinere kamers, 3 zwembaden met ligbedden, dit allemaal in een prachtige tuin met een restaurant aan zee. Onze bungalow is ruim met aparte tuin met terras en uitzicht op het zwembad. Zoals we nu wel gewend zijn, is het personeel ook hier weer zeer vriendelijk.
Nadat men ons naar onze bungalow heeft gebracht en wij alles hebben bekeken, gaan we weer terug naar het vorige hotel omdat we hebben afgesproken om met de gehele groep nog gezamenlijk te lunchen. We kunnen nu ook even wat e-mail adressen uitwisselen voor de foto's, die we elkaar beloofd hebben.
Om 14.30 uur is het tijd om definitief afscheid te nemen van de groep want zij worden opgehaald door een OAD-hostess, die hen naar het vliegveld zal brengen.
Wanneer de bus op het punt staat om weg te rijden komen Harm, Alma en zoon Aischer aanlopen om de groep ook even mee uit te zwaaien. Met hen gaan we daarna nog even ergens wat drinken en daarna terug naar het hotel voor een lekkere douche en 's avonds weer een lekker diner bij een goed italiaans restaurant.Zondag 15 augustus 2004 - dag 22
Vandaag hebben we voor het eerst een dag alleen, dus zonder de rest van het reisgezelschap want als het goed is moeten zij vandaag in Amsterdam aankomen.
Vannacht heeft het flink geregend maar we hebben lekker uitgeslapen en gaan rond 9.30 uur naar het restaurant aan zee voor het ontbijt. Omdat het flink waait op dit moment heeft men aan de kant van de zee plastic gordijnen laten zakken, zodat de wind iets wordt tegengehouden.Na het ontbijt hebben we een behoorlijke wandeling gemaakt over de boulevard in noordelijke richting en door een buitenwijk en daarna door het centrum terug naar het hotel. Na een zeer lekkere lunch bij het hotel - voor mij een pizza en voor Harry spaghetti - zijn we lekker lui gaan liggen bij het zwembad en daarna voor onze bungalow gaan zitten met een lekker drankje en leesboek.
's Avonds zijn we bij een restaurant met een Hollandse eigenaar gaan eten, dus op de menukaart staan dus o.a. frikandellen en kroketten, maar ook zuurkool met worst. Het werd gezellig omdat hier een man uit Sumatra (een Batak) zat te zingen en behalve indo-liedjes van Sumatra zong hij ook liedjes uit de jaren 70.
Maandag 16 augustus 2004 - dag 23
Afgelopen zaterdag kwam Harm naar ons toe met de vraag of wij al een uitstapje hadden besproken met een taxichauffeur, nee dus, want dan konden we hem uit de brand helpen. Hij had namelijk voor zondag en maandag een privé taxi met gids besproken en wilde op dinsdag nog een dag met de boot naar Lemongan-eiland, maar de tocht met de boot kon alleen op maandag dus zodoende vroeg hij of wij de taxi met gids van hem wild e overnemen op maandag. Wij hadden van anderen van ons reisgezelschap gehoord dat dit een betrouwbare gids met chauffeur is, dus we durfden de gok wel te wagen en zodoende stond er om 9.00 uur een blauwe taxi-jeep bij het hotel te wachten met chauffeur en gids, waarna we een dagprogramma hebben uitgestippeld.
Allereerst komen we om 10 uur aan bij een krokodillenfarm.
Er is weinig actie te bekennen in de hokken, er zijn ook andere reptielen zoals varanen. Bij de ingang van deze farm staat vermeld dat om 10.30 uur een show zal zijn en dat willen we toch ook wel even zien. Er staan in totaal ongeveer 25 mensen te kijken dus druk is het hier niet. De show begint met een Indo met diverse slangen. Hierna wordt bij iemand een vuurschaal op het hoofd gezet en in een wok wordt een roerei gebakken en daarna gaat iemand scheermesjes eten. Het lijkt alsof het erg zeer doet want hij trekt een heel pijnlijk gezicht, we hebben geen medelijden want niemand vraagt of hij dit voor ons wilt doen. Daarna gaat men worstelen met krokodillen. De beesten moeten met veel kabaal uit de omliggende sloot worden gehaald want volgens ons hebben ze niet veel zin.
Na deze show rijden we verder in noordelijke richting door wederom een prachtige omgeving en komen bij de tempel Pura Ulun Danau Beratan aan het Danau Bralan meer (een kratermeer van de vulkaan Gnunung). Omdat het meer belangrijk is voor de bevloeiing van omliggende landbouwgronden, aanbidden de bewoners van Bedugul de godin van het meer, Dewi Danau en haar tempel staat op een klein schiereiland in het meer. Er staat hier ook een prachtige grote boom en er gaan veel plaatselijke mensen naar de tempel voor waarschijnlijk een viering en zodoende mogen wij daar niet naar binnen.Voor de lunch worden we afgezet bij een restaurant waar een buffet klaar staat, we hebben er eigenlijk geen zin in maar volgens onze gids kunnen we nergens anders terecht, dus vooruit dan maar. We zien dat de zaak snel volloopt met andere gidsen en hun klanten. We hebben dit nog nooit eerder meegemaakt maar onze gids blijft lange tijd naast onze tafel staan, ook al als we zitten te eten, zodat we uiteindelijk tegen hem zeggen dat hij maar moet plaatsnemen aan tafel en ook kan eten van het buffet. We zien wel dat bijna alle andere gidsen alleen hun klanten naar de tafels begeleiden en het een en ander uitleggen en daarna gaan ze weg. Onze gids bedankt ons wel nadat hij z'n bordje leeg heeft en gaat dan naar onze "hongerige'? taxichauffeur.
Na deze lunch rijden we verder in noordelijke richting naar de Gitgit-waterval. Nadat we ongeveer 500 meter zijn afgedaald komen we bij een loket en ook hier moeten we RP 3000 p.p. betalen, dit voor het behoud van de natuur, zegt men. We kunnen hier heel dicht bij de waterval komen en wij lijken dus ook heel klein. Op de terugweg gaan we nog naar het winkelcentrum Ramayama in Denpasar en nadat we hier rustig hebben rondgekeken rijden we verder want ik wil nog graag een voorstelling zien van de Kecak-dans. Deze dans was oorspronkelijk een koor van ongeveer 70 à 80 mannen, die in cirkels zitten en ze zingen dikwijls de woorden "tchak"of "kecak", die geen betekenis hebben. Om de voorstelling interessant te maken heeft men een verhaal uit de Ramayana er omheen gemaakt. Het is leuk om te zien maar niet spectaculair, maar we hebben het toch gezien en daar gaat het om.
Na deze voorstelling rijden we terug naar Sanur en rekenen af met onze gids en moeten RP 300.000 betalen voor de hele dag; dit is ca. EUR 30,= voor taxi met gids.
Rond 20.00 uur zijn we weer terug zijn bij het hotel. Nadat we ons opgefrist hebben gaan we dineren bij een Italiaans restaurant - La Village – in Sanur. Wel duur voor Balinese begrippen - totaal EUR 30,=, maar wel lekker en goed.Dinsdag 17 augustus - dag 24
Harry wordt om 6.30 uur wakker van allerlei geluiden buiten onze bungalow. Het is vandaag onafhankelijkheidsdag. Op 17-08-1954 is Indonesië onafhankelijk geworden en dit wordt overal uitbundig gevierd. Op het hotelcomplex staat precies voor onze bungalow een vlaggenstok op een gazon en rondom de vlaggenstok staan het voltallige personeel en ook nog andere hoge pieten. Eerst wordt er een speech gesproken en er wordt ook nog gezongen. Op alle mededelingenborden stond vermeld dat vandaag het ontbijt pas vanaf om 8.00 uur genuttigd kan worden, dit is verband met de ceremonie, waarvan ik helemaal niets gehoord.We zijn dus pas om 9.15 uur gaan ontbijten en daarna gewandeld en hebben een zwarte jurk voor mij gekocht voor RP 150.000 en daarna even doorgelopen naar de lederwinkel om te vragen of het mogelijk is om mijn rugtas na te maken en zodoende ook nog iets groter. Natuurlijk kan dat voor een prijs van RP 185.000.Harry heeft zijn jas ook al gepast want deze is al klaar. Na deze wandeling van ruim 2 uur hebben we op de veranda zitten schrijven en lezen. Na de lunch lekker lui gedaan.
's Avonds weer gegeten bij ons Hollands eethuisje. Voor RP 179.000 totaal hebben het volgende gegeten en gedronken:
Voorgerecht: garnalencocktail en knoflookbrood.
Hoofdgerecht: Biefstuk met champignonsaus - shoarma schotel
Nagerecht: irish coffee en koffie
Drank: fles rode wijn en bier groot.Woensdag 18 augustus 2004 – dag 25
Ontbijt rond 9.00 uur aan zee, maar als er een stevige wind vanuit zee komt wordt het toch iets minder lekker. Ze hebben de plastic luifels laten zakken, maar toch voel je de wind constant. Ze hebben hier geen ontbijtbuffet zoals in veel andere hotels maar je krijgt een soort menukaart, waaruit je kan kiezen.
- Koffie of thee of vruchtensap
- Fruit
- Eieren: gekookt – gebakken of roerei
- Brood – broodjes of croissants
- Ham – kaas – gebakken vlees
Jam: aardbeien of abrikoos
We vinden deze manier niet zo fijn en sommigen van het personeel zijn iets minder vriendelijk dan dat we gewend zijn, maar ja, wij hebben ook wel eens last van een ochtendhumeur.
Rond 10.30 uur hebben we op straat een taxi aangehouden en deze brengt ons voor RP 35.000 naar Kuta om te gaan winkelen en even rond te lopen.We gaan eerst even naar het strand om te kijken hoe het hier is. Er is hier ook een flinke golfslag en er wordt veel planksurfen.
Maar het blijkt hier ook behoorlijk druk te zijn maar als je goed rondkijkt kom je tot de conclusie dat er meer verkopers dan badgasten / toeristen op het strand zijn. Het blijkt dat hier veel toeristen uit Australië komen en dat hier je dan ook wel.
Bij een winkelcentrum hebben we voor Harry van Nelle zware shag gekocht, zodat hij weer vooruit kan tijdens de laatste dagen van de vakantie. De lunch gebruiken we bij de 60 sec. McDonalds. Bij deze zaak wordt nadat je de bestelling hebt doorgegeven een zandloper omgedraaid en als het goed gaat krijg je je bestelling binnen de 60 seconden, zo niet, dan krijg je je bestelling voor niks.Rond 15.00 uur gaan we weer terug naar Sanur en blijven bij onze bungalow.Na onze gebruikelijk avonddouche en verkleedpartij lopen we naar de hoofdweg en het valt mij ineens op dat de maand hier anders staat als bij ons. Het is op dit moment waarschijnlijk het eerste of het laatste kwartier en in Nederland heb je dan een kwart of nog minder staand maar hier zie je nu alleen een streepje liggend aan de onderkant van de maan. Een heel gekke gewaarwording.
Rond 19.30 uur gaan we dineren bij een chinees restaurant vlakbij ons hotel. Het blijkt dat dit restaurant bij het Bali Hyatt hotel hoort. De bediening en het eten is werkelijk uitstekend en we zullen dan ook zeker nog een keer terugkomen.Donderdag 19 augustus 2004 – dag 26
Harry is vandaag al om 6.45 uur naar zee gegaan om foto’s te nemen en kwam rond 7.00 uur terug naar onze bungalow en hierdoor ben ik ook wakker geworden.
De dag is voor ons dus al vroeg begonnen, want als je eenmaal klaarwakker bent kan je niet meer blijven liggen in bed.Na het ontbijt zijn we via de strandboulevard naar het Sanur Beach Hotel gegaan om de terugvlucht van Garuda Airlines te bevestigen we hebben ook de instapkaarten al gekregen zodat onze stoelen bij de exit vastliggen.Terug richting hotel besluiten we om bij onze kleermaker langs te gaan om de rugzak op te halen. Zodoende hebben we toch weer ruim 2 uur gelopen.Na de lunch gaan we terug naar de bungalow om alvast de koffers te gaan inpakken. We hebben geluk want we krijgen alles in de koffers en hebben geen extra tassen nodig.
’s-Avonds hebben we weer lekker chinees gegeten bij het restaurant van het Hyatt Bali Hotel en onze keuze was ook nu weer uitstekend, echt een aanrader.Vrijdag 20 augustus 2004 – dag 27
Vandaag is het onze laatste dag en we doen het rustig aan want we gaan pas om 9.30 uur ontbijten en hierna maken we nog even wat foto’s van o.a. een vlieger en ook nog wat foto’s van de tuin.
Om 14.00 uur moeten we onze bungalow verlaten, zodat deze weer kan worden schoongemaakt voor de volgende vakantiegangers. In afwachting van de OAD-hostess, nemen we plaats bij de receptie met onze koffers. We worden om 14.30 uur opgehaald door een taxibus van OAD met onze hostess en worden naar het vliegveld gebracht. Na het inchecken van onze bagage en nadat we door de douane zijn gegaan moeten we nog zeker 1,5 uur wachten voordat we in het vliegtuig kunnen dat ons naar Jakarta zal brengen. We vliegen met een Airbus A330-300 naar Jakarta en deze reis duurt ongeveer 1,5 uur.
In Jakarta aangekomen hebben we nog tijd genoeg alvorens we moeten inchecken voor de vlucht naar Singapore. De vlucht naar Singapore duurt ongeveer 1 uur en hier hebben we ruim drie kwartier de tijd om de benen te strekken en voor een rookpauze.
De terugvlucht van Singapore naar Amsterdam verloopt zeer voorspoedig.
Omdat we rond 22.00 uur vanuit donker Sinpgapore vertrekken zal het de komende extra zes uren donker blijven, zodat het een heel lange nacht blijkt te zijn.Het diner en ook het ontbijt zijn prima en na een zeer lange vlucht landen we op zaterdag 21 augustus rond 08.15 uur op Schiphol. Nadat we zeker 20 minuten hebben gewacht bij de bagageband zien we onze koffers verschijnen en nadat we weer langs de douane zijn gelopen worden we opgewacht door onze dochter.
Na de gebruikelijke begroetingen en het Hollands kopje koffie met sauzijzenbroodjes gaan we op weg naar de auto voor de terugreis naar Waalwijk.
We zijn nu ruim 27 uur onderweg geweest en ik kan nu vast vermelden dat ik de komende dagen veel last zal hebben van een jetlag.We kunnen terugkijken op een zeer mooie en geslaagde vakantie met een prettig reisgezelschap. We hebben prachtige indrukken opgedaan in Indonesië, waar we drie totaal verschillende eilanden qua natuur en cultuur hebben gezien.